Leest meer!

Zomer in de Sixties: terwijl de buurmeisjes uit ons trappenhuis aan De Zoom in Ede gezellig met hun ouders vertrokken naar het exotische Noord-Italië, bleef het gezin Van Leest fijn een stukje thuis. Op die leeftijd lijken zomervakanties eindeloos maar de verveling sloeg al na twee dagen toe zonder speelkameraadjes. Doktertje spelen zat er de komende tijd niet in en zelfs een potje voetbal verloor zijn glans na verloop van tijd. Er was dus geen ruk te beleven. Hoewel: het gevaarlijke kruispunt Bospoort-Oude Rijksweg, op een steenworp afstand van ons territorium, zorgde met regelmaat voor leven in de brouwerij als er weer een paar zondagsrijders op elkaar knalden. Met wat andere losers die niet op vakantie gingen renden de jeugdige ramptoeristjes naar het kruispunt bij het horen van gierende remmen, gevolgd door een genadeloze klap. Er is wat bloed vergoten op die plek. Een van de weinige zinnige herinrichtingsprojecten die de gemeente Ede later aanvatte was dan ook een voetgangerstun...

Er zijn bezigheden waaraan ik enorm plezier beleef maar waarin ik niet bijzonder getalenteerd ben. Ik word bijvoorbeeld altijd blij van koken. Mijn skills achter het fornuis zijn beperkt. Af en toe waag ik mij aan het bereiden van voedsel waarvan het ambitieniveau de twee ingrediënten overstijgt en ben vervolgens als een kleuter zo blij als het eindresultaat is binnen te houden. Ik mis de flair om zelf smaken te combineren en als gevolg daarvan ben ik aangewezen op kookboeken of de Allerhande-app. Belangrijk voor mij is om tot op de nanogram de in een recept aangegeven hoeveelheden te gebruiken en me strikt te houden aan de beschreven ingrediënten. Ik sta met open mond te kijken naar mensen die hierin creatief zijn en niet in blinde paniek raken als onverhoopt de chilipeper op is en deze zonder angst vervangen door cayennepeper. Zou er zoiets bestaan als culinair-autisme? "In the fine, Texas-tradition!" (ZZ-Top binnenhoes van Tres Hombres, 1973) De Suffe Hollandsche ...