Leest meer!

Van alle landen die niet op mijn bucketlist voorkomen was Oeganda er ook één. Ik kende het oppervlakkig dankzij het horror regime van de geschifte jaren ’70 dictator Idi Amin en één film: “The Raid on Entebbe”, over een heroïsche bevrijdingsactie van gegijzelde vliegtuigpassagiers op het vliegveld bij de hoofdstad Kampala. Ik wist genoeg: camping Het Lorkenbos in Otterlo leek me avontuurlijk genoeg. Mijn zoon Milos denkt anders over exotische oorden. Als 4e jaars student aan de Landbouw Hogeschool in Wageningen doet hij samen met klasgenoot Jua Dai een vier maanden durend afstudeeronderzoek in Oeganda. Hun uitvalsbasis is de provinciestad Arua, gelegen op een steenworp afstand van de grens met Congo. Tik “Congo” in op de site van Buitenlandse Zaken en de alarmbellen gaan af: Code Rood, en dan gaat het niet over de kans op ijzel. Het grensgebied met Oeganda is politiek onstabiel als gevolg van burgeroorlogen en andere ellende. Tegenwoordig is het er relatief rustig dankzij de aanwezig...

Buiten dooit het heerlijk, binnen staat de verwarming op nul en de barbecue kan uit het vet, kortom: Kerstmis 2015 en tijd voor Het Grote Overpeinzen. In de jaren zestig, toen ik zelf niet veel ouder was dan het kindeke Jezus, begon de kerstvakantie met het uitpakken van de kerstballen en (als tweede zoon uit een katholiek-light gezin in Ede) de figuren uit de kerststal. Hoogtepunt was de dromedaris met één van de Drie Wijzen er op, want die was het grootst. Size matters op die leeftijd. Mijn ouders waren niet van de esthetisch verantwoorde kerstversiering dus als de lampjes eenmaal aangingen was het Las Vegas aan de Nobelstraat. Van die eerste kerstvieringen kan ik me ook nog het in de fik vliegen van mijn servet herinneren tijdens het kerstdiner. Gelukkig liep het letterlijk met een sisser af dankzij snel ingrijpen van mijn vader, anders was ik geëindigd als Jean d’Arc. Oh happy days! Ander hoogtepuntje met Kerst was het traditionele bezoek aan opa Van Leest in bejaardentehuis De...

Wanneer komt het omslagpunt dat een kind zich bewust wordt van het fenomeen “kunst”? In mijn geval is dat niet moeilijk terug te halen: met de komst in het gezin Van Leest van het boek “Kunstschatten van alle Tijden” van Dr. J. B. Knipping natuurlijk! Naast de Donald Duck en de Margriet bracht de bladenman van de Geïllustreerde Pers in de jaren zestig ook high-culture binnen onze muren. Ondanks zijn - zoals hij het zelf noemde - “nederige baantje” bij de gemeente Ede was mijn vader een oprechte kunst en cultuurliefhebber. Hij had er niet voor geleerd maar wel oog voor. “Kunstschatten van Alle Tijden” vormde een onmisbaar naslagwerk en een sieraad voor de Tomado-boekenkast. Als 7-jarige zat ik eindeloos te bladeren in dit enorme boek vol reproducties van louter meesterwerken. Toppertje vond ik “De Sabijnse Maagdenroof “ van de 17e eeuwse Franse schilder Nicolas Poussin. Het thema snapte ik niet, maar ik vond het een fascinerende mengeling van geweld, enorme vrouwen en zielige babietje...