Rothuis

De enige keer dat het gezin Van Leest op stand heeft gewoond, vond mijn vader het maar niks. “Dat rothuis! Dat hele rothuis!”, beklaagde hij zich enige maanden na de verhuizing. 

In 1969 betrokken we het vrijstaande pand uit 1937, met de enigszins sinistere naam Ledicoma, aan de Bergstraat in Ede. Later leerden we dat de naam gevormd werd door de twee beginletters van de vier kinderen van de eerste eigenaar: Leendert, Dirk, Coby en Marietje. En haters maar beweren dat men niet crea is in Ede. 

Waarom pa zijn sterke bedenkingen had tegen het huis vonden mijn broer Jules, mijn moeder en ik onduidelijk. Daarvoor hadden we uitsluitend gewoond in zwierige Sovjetstyle-flats of arbeiderswoninkjes zoals je - behalve in Ede - alleen aantreft in de meest naargeestige veengebieden van fucking Drenthe. 

Ik begreep wel dat ons nieuwe huis met minimale inspanning van de gemeente (het was immers een dienstwoning) was opgeknapt en inderdaad: je zag de oude behangresten door de nieuwe banen rauhfaser heen. Maar als kind was ik niet geinteresseerd in woninginrichting: ik speelde liever in de enorme tuin annex boomgaard achter het huis. 

Het onderhoud aan de tuin viel onze Pa zwaar. Dat was voor het grootste deel te danken aan onze buurman, een gepensioneerd voorman van de plantsoenendienst. Meneer Schut had een voorbeeldige moestuin, en ons avant-gardistisch Paradijs van Ede was hem een doorn in het oog. Schut’s ongevraagde adviezen over de oogsttijd van de appels, peren, bessen, frambozen, aardbeien en hazelnoten deden mijn vader ineenkrimpen. Het liefst had hij de ouwe Schut met een schep z’n harses ingeslagen, maar daar kleefden juridische bezwaren aan. 

Van de week zijn Gemma en ik tijdens een sentimental journey weer even langs het huis aan de Bergstraat gereden. De buurt is veranderd, maar het ruikt er nog geruststellend naar Ede-Noord: natte bladeren en gras. Het huis is grotendeels hetzelfde, hoewel er een aantal “paviljoens” is bijgebouwd. Herinneringen aan klarinetles, in bomen klauteren, een kelder vol weckflessen met appelmoes, rabarbersmots, perenmeuk en nog meer appelmoes, sleetje rijden, voetballen en kuilen graven flitsten voorbij. Zo’n rothuis was het in mijn beleving nou ook weer niet...